به گزارش وفاق ملی، رسانه براک پرس نوشت به‌گفته اداره پلیس گومی، این حادثه ۳۱ مه در هتلی که محل اقامت کاروان ایران در جریان مسابقات بود، رخ داد. این زن گزارش داده که پس از آشنایی با یکی از ورزشکاران در یک بار نزدیک محل مسابقات، به هتل برده شده و در آنجا توسط چند مرد مورد آزار جنسی قرار گرفته است. مأموران پلیس اندکی پس از دریافت شکایت، سه عضو کاروان ایران را بازداشت کردند. رسانه‌های کره‌ای این افراد را حسین رسولی و مسعود کامران، به‌همراه مربی تیم، امیر مرادی معرفی کردند. بعدها دادستانی یک مظنون چهارم ـ یکی دیگر از ورزشکاران ـ را نیز به پرونده افزود؛ کسی که ظاهراً نقش مراقب را در هنگام وقوع حادثه داشته است.
دادستان‌های منطقه دئگو در ماه ژوئیه رسماً این گروه را بر اساس مواد ۲۹۷ و ۲۹۸ «قانون کیفری کره‌جنوبی» — که به جرائم تجاوز و تعرض جنسی مربوط می‌شود — تحت تعقیب قرار دادند. این کیفرخواست بر پایه شواهد آزمایشگاهی، شهادت شاهدان و تصاویر دوربین‌های امنیتی هتل تنظیم شده بود. چون این جرم در خاک کره‌جنوبی رخ داده، متهمان صرف‌نظر از ملیت یا جایگاه ورزشی‌شان، کاملاً تحت صلاحیت قضایی کره قرار می‌گیرند. دفتر دادستانی دئگو اعلام کرده که روند دادرسی بدون هیچ‌گونه امتیاز دیپلماتیک ویژه و مطابق روال عادی رسیدگی کیفری پیش خواهد رفت.
رسانه‌های ایران ابتدا این اتهامات را زیر سؤال برده و مدعی شدند که تناقض‌هایی در اظهارات شاکی می‌تواند پرونده را تضعیف کند. اما دادستان‌های کره‌ای هیچ‌یک از اتهامات را پس نگرفته‌اند و مقامات محلی درخواست‌ها برای انتقال پرونده به ایران را رد کرده‌اند. فدراسیون دوومیدانی ایران از آن زمان «رفتار نامناسب» برخی اعضای کاروان را پذیرفته، هرچند شدیدترین اتهامات را رد می‌کند. این فدراسیون اعلام کرده پس از رأی دادگاه، اقدامات انضباطی داخلی انجام خواهد شد.
با پیشرفت روند دادرسی، هم دستگاه قضایی کره‌جنوبی و هم نهادهای ورزشی ایران زیر فشار و نظارت گسترده قرار دارند. این پرونده پیچیدگی اجرای قانون کیفری در فضای جهانی‌شده ورزش را به‌خوبی نشان می‌دهد؛ جایی که مسئولیت اخلاقی، تصویر بین‌المللی و غرور ملی همگی در سایه روند قضایی با یکدیگر تلاقی می‌کنند.
