به گزارش وفاق ملی، _آزیتا لاچینی هنرمند باسابقه‌ای_ که نامش با آثار ماندگاری چون مسافری از بهشت، پدرسالار، با من بمان و فیلم رگ‌خواب گره خورده، این روزها نه با نقش‌های تلویزیونی و سینمایی‌اش بلکه با روایت تلخ زندگی شخصی‌اش در صدر خبرها قرار گرفته است. صدایی که سال‌ها در دوبله‌های خاطره‌انگیزی چون رامکال و حنا دختری در مزرعه به گوش نسل‌های مختلف ایرانی‌ها نشست، این بار در قالبی واقعی و با بغض و اشک از مشکلات معیشتی سخن گفت.
لاچینی در تازه‌ترین گفت‌وگوی خود اظهار کرد: «بعد از ۷۰ سال بازیگری هنوز خانه ندارم و حقوق بازنشستگی‌ام حتی پول کرایه خانه هم نمی‌شود.» او که کارنامه‌اش شامل حضور در ۲۶ فیلم سینمایی، ۵۵ مجموعه تلویزیونی و شش پروژه دوبله است، با لحنی انتقادی تأکید می‌کند در ایران قدر هنرمندان پیشکسوت دانسته نمی‌شود و حاصل سال‌ها فعالیت و تلاش هنری به امنیت حداقلی برای زندگی هم منجر نشده است.
داستان غم‌انگیز هنرمندان
این وضعیت تنها محدود به لاچینی نیست. در سال‌های اخیر هنرمندانی چون محمد شیری و مرجانه گلچین نیز از شرایط دشوار اقتصادی، به‌ویژه بحران مسکن، گلایه کرده‌اند. تهران برای بسیاری از هنرمندان شناخته‌شده نیز به شهری سخت و پرهزینه تبدیل شده است. شهری که سالمندی در آن با فشار مالی و تنهایی همراه است. این واقعیت، بازتابی از وضعیت کلی پیشکسوتان عرصه فرهنگ و هنر در ایران است که در سکوت و بی‌توجهی، سال‌های پایانی عمر خود را می‌گذرانند.
مستندی که این روایت تلخ از آزیتا لاچینی را منتشر کرده، بخشی از مجموعه «داستان‌هایی از زنان ایران» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی مریم نوابی‌نژاد است. این مجموعه تلاش دارد تا صدای زنان هنرمند و تأثیرگذار ایرانی باشد و همزمان پرده از دشواری‌هایی بردارد که کمتر به آنها توجه شده است.
گفت‌وگوی آزیتا لاچینی تنها روایت فردی نیست، بلکه آیینه‌ای است از چالش‌های ساختاری در حمایت از هنرمندان پیشکسوت. چالش‌هایی که نشان می‌دهد بدون بازنگری جدی در سیاست‌های حمایتی، بسیاری از چهره‌های خاطره‌ساز هنر ایران همچنان در سال‌های پایانی زندگی با مشکلات ابتدایی معیشت دست به گریبان خواهند بود.
