ایران در آستانه ورود رسمی به مرحله «ابهام هسته‌ای» قرار گرفته؛ نه سلاح اتمی را تأیید می‌کند و نه انکار، اما با اقدامات فنی و مواضع سیاسی حساب‌شده، بازدارندگی خود را تثبیت می‌کند. سطح غنی‌سازی به ۶۰٪ رسیده، ذخایر اورانیوم فراتر از برجام است، نظارت‌های آژانس محدود شده و پیام‌های دوپهلو از سوی مقامات مخابره می‌شود که ایران اگر اراده کند، می‌تواند در زمان مناسب به سلاح هسته‌ای برسد.
در این چارچوب، دکترین ایران مبتنی بر «بازدارندگی در برابر تهدید وجودی» است؛ یعنی استفاده نخست از سلاح هسته‌ای منتفی است، اما در صورت حمله گسترده یا تهدید به نابودی کشور، پاسخ می‌تواند قاطع و حتی هسته‌ای باشد. فرمان نهایی این اقدام نیز صرفاً در اختیار فرمانده کل قوا خواهد بود.
در چنین وضعیتی، اگر مکانیسم ماشه فعال شود یا حمله‌ای علیه ایران صورت گیرد، دیگر پاسخ‌ها در چارچوب برجام یا دیپلماسی نخواهد بود؛ بلکه از جنس بازدارندگی هسته‌ای، با پیامدهایی تاریخی خواهد بود. ابهام امروز، پیش‌درآمد قدرت فرداست.
