به گزارش وفاق ملی، با حکم اخیر شورای سیاستگذاری ائمه جمعه، محمدحسین طاهری آکردی به‌عنوان سرپرست ستاد امر به معروف و نهی از منکر منصوب شد؛ اتفاقی که در ظاهر به معنای تغییر مدیریتی است، اما در عمل نشانه‌ای از تداوم همان سیاست‌ها و حتی بازگشت به عقب در برخی حوزه‌ها دارد. ناظران سیاسی معتقدند رفتن کاظم صدیقی و آمدن طاهری آکردی صرفاً جابه‌جایی نام‌هاست و نه بازاندیشی در کارکرد نهادی که در سال‌های اخیر بیش از همیشه در کانون بحث‌های عمومی قرار گرفته است.
طاهری آکردی که سابقه‌ای نزدیک به دو دهه فعالیت در حوزه فرهنگ و سیاست دارد، از شاگردان محمدتقی مصباح‌یزدی و همراهان نزدیک سیدمحمود نبویان به شمار می‌رود. همین پیشینه نشان می‌دهد او بیش از آنکه حامل گفتمان جدیدی در عرصه «امر به معروف» باشد، نماینده ادامه همان سنت سیاسی-ایدئولوژیک است که در سال‌های گذشته سیاستگذاری فرهنگی جمهوری اسلامی را تحت تأثیر قرار داده است.
کارنامه او در ستاد امر به معروف پیش‌تر نیز بحث‌برانگیز بوده است. مهم‌ترین نمونه آن، راه‌اندازی گروه‌های موسوم به «حجاب‌بان» در پاییز ۱۴۰۲ بود. این گروه‌ها که بر اساس گفته‌های خود آکردی حاصل همکاری چند نهاد امنیتی و اجرایی از جمله بسیج، سپاه، پلیس، دادستانی و حتی شهرداری تهران بودند، بیش از ۲۸۵۰ عضو داشته و در کمتر از چند ماه ۲۰۰ هزار مورد تذکر درباره پوشش زنان ثبت کردند. طاهری آکردی این اقدام را «کار خیر» خواند و اعلام کرد برای چنین فعالیت‌هایی «نیازی به مجوز نیست». همین جمله به‌سرعت واکنش‌های انتقادی فراوانی را برانگیخت؛ از نمایندگان مجلس تا اعضای شورای شهر تهران که هشدار دادند فعالیت بدون مجوز و مسئولیت‌پذیری شفاف، امنیت اجتماعی را مخدوش می‌کند.
جالب آنکه حتی درون جریان اصولگرا نیز برخی نسبت به این روند ابراز نگرانی کردند. انتقادهایی از جنس «تونل وحشت در مترو» یا نبود مرجع پاسخگو، عملاً نشان داد که موضوع حجاب‌بان‌ها از یک اختلاف اجتماعی فراتر رفته و به مسئله‌ای حکمرانی تبدیل شده است. با این حال، طاهری آکردی نه‌تنها از طرح عقب‌نشینی نکرد، بلکه آن را مصداق مشارکت مردمی در امر به معروف معرفی کرد.
او اکنون در ۴۹ سالگی و در جایگاهی بالاتر از دبیری، یعنی سرپرستی کل ستاد قرار گرفته است. سوابق علمی او – از تحصیل در حوزه و دانشگاه تا حضور در مؤسسات آموزشی واتیکان و پژوهش در گفت‌وگوی ادیان – در ظاهر نشان از چهره‌ای آکادمیک دارد، اما مواضع سیاسی و فرهنگی‌اش به‌روشنی او را در جناحی خاص از سیاست ایران قرار می‌دهد؛ جناحی که نگاه امنیتی-ایدئولوژیک به مقوله حجاب و فرهنگ دارد.
ناظران سیاسی می‌گویند این انتصاب نه‌تنها نشانه‌ای از اصلاح سیاست‌های فرهنگی نیست، بلکه می‌تواند خبر از تشدید رویکردهای سخت‌گیرانه بدهد. چراکه طاهری آکردی با سابقه‌ای روشن در دفاع از لایحه‌های محدودکننده و حمایت از ابزارهای اجرایی چون حجاب‌بان‌ها، به‌جای تغییر مسیر ستاد، بیشتر به دنبال تثبیت و گسترش همان الگوی گذشته خواهد بود.
