به گزارش وفاق ملی، در بحبوحه‌ی فاجعه انسانی در غزه و اقدامات متجاوزانه علیه ایران، ششمین اجلاس رؤسای پارلمان‌های جهان در ژنو به صحنه‌ای متفاوت از همیشه تبدیل شد؛ جایی که ایران نه فقط به‌عنوان یک کشور شرکت‌کننده، بلکه به‌عنوان صدای ملت‌های تحت ظلم، نقش‌آفرینی کرد.
سخنرانی‌های صریح و روشنگر محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی، در کنار ابتکارات دیپلماتیک پارلمانی ایران، توانست گفتمانی را در قلب نهادهای بین‌المللی مطرح کند که در سال‌های اخیر کمتر فرصت بروز رسمی داشته است: مقاومت در برابر آپارتاید مدرن و سکوت مرگبار قدرت‌های غربی.
در شرایطی که رژیم صهیونیستی در خردادماه ۱۴۰۴ به خاک ایران حمله نظامی کرده و هم‌زمان در غزه جنایات جنگی و نسل‌کشی را پیش برده، ایران از فرصت اجلاس ژنو بهره برد تا با زبان دیپلماسی، استدلال و حقانیت، نقض مستمر حقوق بشر و حقوق بین‌الملل را در معرض دید جهانیان قرار دهد. سخنان قالیباف در نشست ویژه «پایبندی به منشور ملل متحد» با حضور ۳۱ کشور، بازتاب‌دهنده‌ی عمق نگرانی‌ها نسبت به ساختار معیوب فعلی در نظام بین‌الملل بود؛ ساختاری که با ابزارهایی چون «حق وتو» مسیر عدالت جهانی را مسدود کرده و جنایات رژیم صهیونیستی را بی‌پاسخ گذاشته است.
قالیباف با اشاره به غزه به‌عنوان «موزه جنایت بشریت» و استفاده‌ی اسرائیل از فناوری‌های نوین برای کشتار سیستماتیک، مخاطبان را به بیداری جهانی فراخواند. او به صراحت از اسرائیل به‌عنوان نازی‌های قرن بیست و یکم یاد کرد؛ عبارتی که موجی از واکنش‌ها و حمایت‌های پارلمانی کشورهای مستقل را در پی داشت. در چنین فضایی، اتحادیه بین‌المجالس نیز شاهد خیزش گفتمان‌هایی بود که علیه استانداردهای دوگانه در حوزه صلح و حقوق بشر شکل گرفتند.
اما نقش‌آفرینی ایران به سخنرانی‌های قالیباف محدود نشد. دیدارهای متعدد رئیس مجلس با همتایان خود از کشورهای روسیه، ترکیه، قطر، پاکستان، مالزی، فنلاند، کوبا و دیگر کشورها، بستری برای همگرایی بیشتر در محور مقابله با یکجانبه‌گرایی ایجاد کرد. بسیاری از این دیدارها با محورهایی چون مقابله با تجاوز صهیونیستی، توسعه همکاری‌های پارلمانی، آینده دیجیتال و امنیت سایبری همراه بود؛ موضوعاتی که ایران در آن‌ها هم دغدغه دارد و هم ظرفیت ارائه الگو.
از دیگر نقاط قوت این سفر، برگزاری نشست با ایرانیان مقیم سوئیس بود. قالیباف ضمن تأکید بر لزوم خدمات برابر به ایرانیان داخل و خارج کشور، پیشنهاد داد که ایرانیان خارج‌نشین نمایندگانی در مجلس داشته باشند؛ اقدامی که اگر محقق شود، پیوند ملت-حکومت را در سطح جهانی تقویت خواهد کرد. همچنین نمایندگان مجلس در حاشیه اجلاس در پنل‌هایی تخصصی همچون «نقش پارلمان‌ها در شکل‌دهی به آینده دیجیتال» حضور یافتند و نگرانی‌های جدی نسبت به سوءاستفاده‌های امنیتی از هوش مصنوعی را مطرح کردند.
تحلیلگران و نمایندگان مجلس که در گفت‌وگو با رسانه‌ها حضور ایران را بازتاب دادند، بر یک نکته مشترک تاکید داشتند: این اجلاس، شکست رسانه‌ای و دیپلماتیک برای رژیم صهیونیستی بود. محمد منان رئیسی، نماینده قم، آن را یک نقطه عطف در راستای «شکستن هژمونی استکبار جهانی» دانست و علاءالدین بروجردی، با تاکید بر اهمیت ایرانیان خارج کشور، این سفر را نشانه انسجام ملی و دیپلماسی همه‌جانبه خواند.
نکته مهم‌تر، آن است که ایران توانست صدای ملت‌های بی‌صدا باشد؛ از مردم غزه گرفته تا گروه‌های آسیب‌پذیر جهانی. در عصری که حق‌طلبی اغلب در زیر فشار پروپاگاندای غربی خاموش می‌شود، استفاده هوشمندانه از ظرفیت‌های دیپلماسی پارلمانی می‌تواند مسیر تازه‌ای برای تعامل بین‌المللی کشورها و افشای واقعیت‌های مغفول‌مانده در رسانه‌های جریان اصلی باشد.
در نهایت، اجلاس ژنو را باید نه صرفاً یک رویداد پارلمانی، بلکه بستری برای بازتعریف نظم نوین جهانی از زاویه‌ای انسانی، عادلانه و چندجانبه‌گرا تلقی کرد. جایی که ایران با تکیه بر قدرت نرم خود، توانست با صراحت، عمق فاجعه انسانی در غزه و ایران را تبیین کند و راه گفت‌وگو و اقدام را پیش پای نمایندگان ملت‌های دیگر بگذارد. اقدامی که شاید پایه‌گذار تحرکات جدی‌تری برای اصلاح ساختارهای فرسوده جهانی باشد.
