به گزارش وفاق ملی، در جهانی که ضعیف پامال است؛ ضرورت تقویت بنیه دفاعی ایران بیش از همیشه احساس می‌شود.
«برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی؛ که در نظام طبیعت ضعیف پامال است». این مصرع میرزا علی‌اکبر آزادی بیش از یک شعر، تصویری واقع‌گرایانه از نظام بین‌الملل امروز است؛ جایی که حق با قوی‌تر است و ضعیف محکوم به پذیرش زورگویی. در چنین جهانی، ارتشی قدرتمند و نیروی دفاعی به‌روز نه تنها یک ضرورت است، بلکه ضامن بقا و پیشرفت کشورهاست.
برای نظام بین‌الملل که از بدو تولد با تهدیدات پیچیده و مستمر روبه‌رو بوده، این واقعیت رنگ و بوی ملموس‌تری دارد. از جنگ تحمیلی ۸ ساله تا تشکیل گروهک‌های تروریستی نظیر داعش، حضور ناوهای آمریکایی در خلیج فارس، ایجاد پایگاه‌های نظامی بیگانگان در منطقه و تحریم‌های ظالمانه تحت عناوین واهی، همگی شواهدی از محیط پرمخاطره پیرامونی ایران‌اند.
تهدیدات پیرامونی و ضرورت آمادگی دائمی
ظهور رژیم جعلی صهیونیستی در قلب خاورمیانه و استمرار بیش از هفت دهه‌ای آن، در کنار جنگ‌های نیابتی و فروش بی‌پایان سلاح به کشورهای منطقه، بخشی از استراتژی قدرت‌های فرامنطقه‌ای برای ایجاد بی‌ثباتی در غرب آسیاست. هر کشوری که بخواهد مستقل بماند و در برابر این پروژه‌ها ایستادگی کند، ناگزیر با تحریم‌ها و در نهایت تهدید نظامی مواجه می‌شود.
جمهوری اسلامی ایران طی ۴۷ سال گذشته بارها از سوی دشمنان مورد تهاجم و توطئه قرار گرفته، اما هر بار با هوشیاری مردم، رهبری مدبرانه و پاسخ کوبنده نیروهای مسلح، این توطئه‌ها خنثی شده است. تازه‌ترین نمونه، جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی و اقدامات تروریستی آن علیه فرماندهان و دانشمندان ایرانی بود که با پاسخ محکم و هماهنگ ایران، به عقب‌نشینی و درخواست آتش‌بس دشمن انجامید.
این واقعیت‌ها بار دیگر اهمیت بنیه دفاعی قدرتمند و مجهز به فناوری‌های روز دنیا را یادآور می‌شود. به‌ویژه در دورانی که میدان‌های نبرد از خاکریزها فراتر رفته و به جنگ‌های سایبری، پهپادی و موشکی تبدیل شده است.
تأمین تجهیزات و آموزش مدرن؛ کلید آینده
امیر دریادار حبیب‌الله سیاری، معاون هماهنگ‌کننده ارتش، تاکید دارد که بیش از ۸۰ درصد تجهیزات نظامی مورد نیاز کشور در داخل تولید می‌شود، اما این کافی نیست؛ باید با نوسازی و به‌روزرسانی مداوم، خود را برای آینده آماده کرد. او معتقد است نمی‌توان تاکتیک‌های دوران دفاع مقدس را به‌طور کامل در جنگ‌های آینده به‌کار برد؛ جنگ‌های پیش‌رو نیازمند تفکر و آموزش جدید است.
این نگاه تحلیلی زمانی اهمیت بیشتری می‌یابد که بدانیم دشمنان ایران نیز بی‌وقفه در حال توسعه فناوری‌های نظامی خود هستند. جنگ‌های آینده، جنگ تسلیحات هوشمند، پهپادهای رادارگریز و سامانه‌های پدافندی چندلایه است؛ اگر عقب بمانیم، هزینه آن را امنیت ملی و جان مردم کشور خواهند داد.
نگاه دولت و مجلس به بودجه دفاعی
با درک این ضرورت، مسعود پزشکیان رئیس‌جمهور در لایحه بودجه ۱۴۰۴ اعلام کرده که تقویت بنیه دفاعی یکی از اولویت‌های اصلی دولت است. همزمان، مجلس شورای اسلامی طرحی با عنوان «تقویت بنیه نیروهای مسلح در مقابله همه‌جانبه با جنایات و تجاوزات رژیم صهیونیستی» را به تصویب رسانده است. بر اساس این طرح، سازمان برنامه و بودجه و وزارت نفت موظف‌اند ۱۰۰ درصد بودجه دفاعی سال ۱۴۰۴ را تأمین کنند و کمبودهای سال گذشته را جبران نمایند.
امیر سرتیپ عزیز نصیرزاده، وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، تاکید دارد که حوزه دفاعی نباید تحت‌الشعاع مسائل سیاسی قرار گیرد؛ چرا که امنیت کشور مهم‌ترین سرمایه ملی است.
دفاع و دیپلماسی؛ دو بال اقتدار
اما تقویت بنیه دفاعی به‌تنهایی کافی نیست. همان‌طور که تجربه جنگ ۱۲ روزه نشان داد، دیپلماسی قوی مکمل قدرت نظامی است. اگر موشک‌های نقطه‌زن ایران بازوی نظامی کشورند، دستگاه دیپلماسی بازوی سیاسی است که می‌تواند با بهره‌گیری از این قدرت دفاعی، میز مذاکره را به نفع کشور تغییر دهد.
جمع‌بندی: ضرورت پیوسته بودن قدرت
در نهایت باید اذعان کرد که امروز، قدرت نظامی تنها یک ابزار بازدارندگی نیست، بلکه شرط لازم برای توسعه اقتصادی، جذب سرمایه‌گذاری و حتی پیشبرد دیپلماسی است. هرگونه غفلت در این زمینه می‌تواند کشور را آسیب‌پذیر کند. همان‌طور که تجربه نشان داده، داشتن ارتش مقتدر و فناوری‌های دفاعی پیشرفته، بهترین تضمین برای امنیت، استقلال و آرامش ایران است.
