سپینو

2

خودکشی در ایران؛ روند افزایشی، دلایل چندعاملی و ضرورت پیشگیری سیستماتیک

  • کد خبر : 10760
  • 24 شهریور 1404 - 20:38
خودکشی در ایران؛ روند افزایشی، دلایل چندعاملی و ضرورت پیشگیری سیستماتیک
آمارهای رسمی و اظهارات مسئولان نشان می‌دهد نرخ خودکشی در ایران رو به افزایش است و بیشترین گروه در معرض خطر، جوانان ۱۵ تا ۳۵ سال هستند. کارشناسان هشدار می‌دهند که مقابله با این پدیده نیازمند رویکردی جامع شامل سلامت روان، حمایت اجتماعی و آموزش مهارت‌های زندگی است.

۱. روند صعودی خودکشی در ایران

به گزارش وفاق ملی، و بر اساس آمارهای سازمان پزشکی قانونی و مطالعات اجتماعی، خودکشی در ایران طی دو دهه اخیر روند افزایشی داشته است. میانگین مرگ بر اثر خودکشی از ۴.۲ در ۱۰۰ هزار نفر در سال ۱۳۸۰ به ۶.۲ در ۱۰۰ هزار نفر در سال ۱۳۹۸ رسیده است؛ افزایش ۴۴ درصدی که بیانگر نگرانی جدی در سطح ملی است. بیشترین نرخ‌ها در استان‌هایی مانند تهران، آذربایجان شرقی، اردبیل، اصفهان، فارس و گیلان گزارش شده است.

۲. تحلیل جمعیتی و جنسیتی

  • گروه سنی جوانان ۱۵ تا ۳۵ سال بیشترین آمار خودکشی را دارند و ۵۴ درصد موارد مرگ ناشی از خودکشی در زیر ۳۰ سال رخ می‌دهد.
  • اختلاف جنسیتی قابل توجه است: زنان سه برابر بیشتر اقدام به خودکشی می‌کنند اما مرگ و میر ناشی از خودکشی در مردان سه برابر بالاتر است. دلیل این تفاوت، انتخاب روش‌های خشونت‌آمیزتر توسط مردان است.
  • تحصیلات: حدود ۱۴ درصد مرگ‌های خودکشی مربوط به افراد دارای تحصیلات فوق دیپلم تا فوق لیسانس و ۸ درصد مربوط به افراد بی‌سواد بوده است.

۳. علل و عوامل چندبعدی

خودکشی یک پدیده پیچیده و چندعاملی است که به عوامل روان‌شناختی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی مرتبط است.

  • روان‌شناختی: اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب، سابقه اقدام پیشین، احساس بی‌ارزشی و انزوای اجتماعی.
  • اجتماعی و فرهنگی: تابوهای روانی، ضعف حمایت خانوادگی، انزوای اجتماعی و عدم مهارت‌های مقابله با بحران.
  • اقتصادی و ساختاری: بیکاری، فشارهای معیشتی، ناکارآمدی و شکست‌های فردی و شغلی.
  • محیطی و منطقه‌ای: برخی استان‌ها به دلیل ساختار فرهنگی و فشارهای اجتماعی نرخ بالاتری دارند.

۴. پیامدهای فردی و اجتماعی خودکشی

  • از دست رفتن سرمایه انسانی و کاهش نیروی کار جوان.
  • افزایش ناامنی روانی و اجتماعی و کاهش اعتماد عمومی.
  • هزینه‌های درمانی و حمایتی بالاتر.
  • ریسک تکرار و الگوگیری منفی در جوامع آسیب‌پذیر.

۵. شناسایی علائم هشداردهنده

مددکاران اجتماعی و خانواده‌ها باید به موارد زیر توجه کنند:

  • ابراز افکار خودکشی یا جملات ناامیدکننده
  • انزوای اجتماعی و کاهش تعاملات خانوادگی
  • تغییرات ناگهانی خلق و رفتار، اختلال خواب، کاهش علاقه به فعالیت‌ها
  • فراهم کردن وسایل خطرناک یا نوشتن یادداشت وداع

در صورت مشاهده این علائم، مشاوره فوری با اورژانس اجتماعی بهزیستی توصیه می‌شود.

۶. راهکارهای پیشگیری و مداخلات مؤثر

الف) تقویت خدمات سلامت روان

  • ارائه مشاوره و روان‌درمانی در مراکز بهداشت، مدارس، دانشگاه‌ها و محل کار
  • آموزش مهارت‌های زندگی و مقابله با بحران

ب) توانمندسازی اورژانس اجتماعی

  • افزایش ظرفیت اورژانس اجتماعی بهزیستی (۱۲۳ و ۱۴۸۰)
  • توسعه تیم‌های سیار و پوشش جغرافیایی کامل

ج) مداخلات اقتصادی و حمایتی

  • بسته‌های حمایتی موقت برای افراد در معرض بحران
  • سیاست‌های فعال بازار کار برای جوانان و کاهش فشار اقتصادی

د) نقش رسانه‌ها و آگاهی عمومی

  • آموزش رسانه‌ای حساس به موضوع خودکشی و پرهیز از جزئیات روش
  • انتشار پیام‌های امیدبخش و راهنمایی برای دسترسی به کمک

خودکشی یک پدیده ملی است که ریشه در ترکیب عوامل روانی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دارد. اقدامات پراکنده کافی نیست؛ برای پیشگیری مؤثر، دولت، نهادهای اجتماعی، خانواده‌ها و رسانه‌ها باید با هم برنامه‌ای جامع و عملیاتی اجرا کنند تا جان شهروندان حفظ شود و سلامت روان جامعه تقویت شود.

لینک کوتاه : https://vefaghemelli.com/?p=10760
  • منبع : اعتمادآنلاین
انفرادی

ثبت دیدگاه

دیدگاهها بسته است.