دفاع مشروع مقوله ای در حقوق بین الملل، به معنای “استفاده از نیرو توسط یک فرد یا کشور در پاسخ به یک حمله ی مسلحانه است”؛ این مفهوم برای حفظ حقوق یا منافع کشورها یا افراد به وجود آمد و دو شرط اساسی دارد یکی “وجود حمله ی نظامی یا مسلحانه” و دیگری “دفاع متناسب و ضروری با آن حمله” که اگر مطابق تعریف عمل شود، برای دفاع باید شرایط دقیق بررسی شود، و از نیرو هایی متناسب با حمله استفاده شود.
“دفاع مشروع” برای حفظ امنیت و حقوق سایر کشور ها و افراد اهمیت زیادی دارد؛ با این حال کشوری ممکن است با اعمال فشار یا ایجاد تحریم های اقتصادی به کشور دیگر فشار بیاورد و ممکن است در حد حمله ی نظامی شناخته شود. با این وجود، دفاع مشروع نیازمند شناخت دقیق از شرایط است تا ببینیم که استفاده از نیروی نظامی در کنار دفاع مشروع قابل قبول هست یا خیر.
با توجه به این کشورها از دفاع مشروع به عنوان یک ابزار برای استفاده از نیروی نظامی در برابر هم بهره می برند و کشور ها مجازند از امنیت خود به صورت خود مختار دفاع کنند و به ناچار استفادع از این نیرو را دفاع مشروع گذاشتند.
جنگ تازه ای که اسراییل آغاز کرد، جنگی است که نتانیاهو همیشه به دنبال آن بود تا به حیات سیاسی خود ادامه دهد؛ جنگی خارج از اراده ایران که نه تنها تلفات زیاد و غیر قابل جبرانی داشت، بلکه مسیر جدیدی را پیش روی ایران گذاشته.
ایران که با صراحت اعلام کرده بود تمایلی برای ساخت سلاح هسته ای ندارد، حالا این امکان را پیش روی خود می بیند با داشتن سلاح هسته ای در دفاع مشروع از خود بهتر عمل خواهد کرد.
اگرچه دانشمندان هسته ای زیادی توسط رژیم صهیونیستی ترور شدند و ممکن ساخت این سلاح کمی زمان ببرد اما دفاع مشروط این امکان را پیش روی ما میگذارد که با تمام توان از خود دفاع کنیم.
