جهان، شب سخت و پرهیجانی را پشت سر گذاشت. اظهارات ضد و نقیض از سوی آمریکا و اسرائیل، تداوم حملات از طرف ایران و رژیم صهیونی، اما بالاخره آتش‌بس تایید و طبق بیانیه شورای عالی امنیت ملی، “دشمن مجبور به پشیمانی و پذیرش شکست شد”.
اما حالا سوال اصلی این است: چقدر می‌توان روی آتش‌بس رژیم صهیونی حساب کرد؟ واقعیت این است: نمی‌توان! پس باید چه کرد؟
آتش‌بس در این جنگ ممکن است کوتاه باشد یا سال‌ها طول بکشد. چرا که معتقدیم رژیم صهیونی، می‌داند قدرتمند شدن ایران در منطقه، هرروز و هر لحظه برای آن‌ها تهدید است. پس بی‌شک آن‌ها تمام تلاش‌شان را برای بازیابی توان و ضربه زدن به ایران از طرق مختلف به کار خواهند بست.
در این میان، تکلیف ما هم مشخص است: ما هیچ‌گاه با این رژیم کودک‌کش و ظالم، صلح پایدار نخواهیم داشت؛ پس این آتش‌بس فرصتی است که بتوانیم بر تقویت ظرفیت‌های داخلی‌مان جهت رفع تهدیدهای احتمالی در آینده و هرگونه درگیری تمرکز کنیم.
وقتی از ظرفیت داخلی ایران سخن می‌گوییم، در واقع به طیف وسیعی از موضوعات اشاره می‌کنیم: از جمله حفظ و تقویت پشتوانه مردمی.
مردم ایران در این جنگ ۱۲ روزه با اتحادی تاریخی و مثال‌زدنی، از هر نظر پشتیبان نیروهای مسلح و حاکمیت کشور بودند و بسیاری از تهدیدهای منافقانه دشمن، با هوشیاری و پای کار بودن همین مردم خنثی شد. پس باید، مسیری را در پیش بگیریم که نه‌تنها این انسجام حفظ شود، بلکه روز به روز فاصله بین مردم و حاکمیت کم‌تر و کم‌تر شود.
طرف دیگر ماجرا، تقویت زیرساخت‌های نظامی، دفاعی، علمی و اقتصادی است. در این جنگ بار دیگر ثابت شد که اگرچه رژیم صهیونی از حمایت تمام و کمال آمریکا برخوردار بود، ولی ما تماماً با تکیه بر توان داخلی به مصاف او رفتیم. پس همانطور که رهبری نیز بارها بر آن تاکید داشته‌اند، ما برای غلبه بر دشمنان راهی جز قوی‌شدن نداریم.
اگرچه در این چهار دهه، انقلاب اسلامی ما به دستاوردهای مهمی دست یافته است؛ اما از این پس، باید با نگاه دیگر و توسعه‌یافته‌تری به فکر تقویت زیرساخت‌های کشورمان باشیم. از جمله زیرساخت‌های اقتصادی که در مواقع بحرانی همچون جنگ به عنوان پشتوانه، بسیار مهم است.
از طرفی، باید دولتمردان و مسئولان کشورمان تمام توان خود را وقف تقویت قدرت نظامی و دفاعی با نگاه بازدارندگی صرف کنند. در جهان کنونی اگر به لحاظ نظامی نتوانیم موازنه تهدید برقرار کنیم، دشمن ممکن است هرآن به خود اجازه دهد تا رفتارهای ددمنشانه و خصمانه‌اش را از سر بگیرد.
در پایان، باید بپذیریم اگرچه این جنگ باعث شهادت تعدادی از هم‌وطنان و همچنین خساراتی به برخی مناطق کشور شد، در عین حال نباید از دستاوردهای آن غافل شویم. باید با تجدید نظر در نقاظ ضعف و تقویت نقاط قوت‌مان، آینده‌ای پرشکوه برای ایران عزیزمان بسازیم.
