به گزارش وفاق ملی، دکتر سید جعفر حمیدی استاد پرسابقۀ ادبیات درگذشت. او متولد ۵ آذرماه ۱۳۱۵ در بندر بوشهر و فارغ‌التحصیل دکتری ادبیات فارسی از دانشگاه فردوسی مشهد بود.
بیش از ۴۰ سال در دانشگاه‌های کشور به ویژه دانشگاه شهید بهشتی تدریس کرد و کارنامه پرباری باشرکت و ارائه مقاله و سخنرانی در سمینارها و کنگره‌های علمی و ادبی داخل و خارج از کشور و تألیف بیش از ۴۰ عنوان کتاب در حوزه‌های مختلف بر جای گذاشت.
در حوزه نقد و پژوهش ادبی چهره‌ای مرجع بود. نگاهش ژرف، علمی و هم‌زمان انسانی بود. نگاهی که آثار را نه فقط به عنوان متن بلکه به عنوان بخشی از فرهنگ زنده می‌خواند.
بوشهر در نگاهش فقط یک شهر نبود. یک هویت فرهنگی و معنوی بود که در شعرش نوشته هایش و رفتارش جاری بود.
برخی از آثار منتشر شدۀ استاد: «وصلت در سده‌ی تظلم» (۱۳۴۸)، «ابر باران‌بار» (۱۳۵۳)، «ابراهیم، ابراهیم» (۱۳۵۸)، «از خون کبوتران» (۱۳۵۸)، «نهضت ابوسعید گناوه‌ای» (۱۳۵۸)، «از سایه تا نشان» (۱۳۶۰)، «تاریخ اورشلیم (بیت‌المقدس)» (۱۳۶۴)، «۳۳ غزل عرفانی فروغی بسطامی» (۱۳۶۹)، «آینه شروه‌سرایی» (۱۳۷۵)، «سعدی در کیش» (۱۳۷۶)، «بوشهر در مطبوعات عصر قاجار» (۱۳۷۸)، «فرهنگ‌نامه‌ی بوشهر» (۱۳۸۰)، «سی بوشهر» (۱۳۸۱)، «دگرگون‌نامه» (۱۳۸۷)، «عاشقانه‌های هفتاد» (۱۳۸۸)، «منظومه‌هایی برای خلیج فارس» (۱۳۸۸)، «میرمُهنّا» (۱۳۹۰)، «حافظ نوپرداز» (۱۳۹۳)، «فرهنگ‌نامه‌ی شب» (۱۳۹۴)، «فرهنگ واژه‌های بوشهری» (۱۳۹۸)، «ایرج میرزا و شعر تعلیمی» (۱۳۹۹)، «خرنامه» (۱۳۹۹) و «بوشهر من» (۱۴۰۱)
