به گزارش وفاق ملی، هنر پیکره تراشی در دوران ساسانی بیشتر شامل نقش برجسته‌ها و یا در قالب گچ‌بری در معماری و تزئین بنا بوده است اما به وجود پیکره‌های منفرد با ابعاد غیرانسانی تنها در ۲ مورد اشاره شده است، پیکره شاپور در غار شاپور و پیکره‌ای به شدت آسیب دیده در طاق‌بستان کرمانشاه که با نام محلی کُلِ جُو بُر – کوتاه قدی که جوی آب را قطع می‌کند -شناخته می‌شود. پیکره نمایانگر فردی ایستاده و شمشیر به دست گرفته است.
بیشتر مورخان پیکره را متعلق به خسرو دوم دانسته‌اند؛ تمام سیاحان و جهانگردان ایرانی و خارجی این پیکره را در محوطه تاق‌بستان دیده‌اند؛ در این پژوهش بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای و بازدیدهای مکرر میدانی مکان اولیه استقرار مجسمه در قسمت بالای سمت راست طاق‌های ساسانی تشخیص داده شد.
در محل موزه سرستون‌های ساسانی طاق‌بستان کرمانشاه تندیس نیم‌تنه بزرگی با آسیب دیدگی فراوان وجود دارد که مردم کرمانشاه آن را کُلِ جُوبُر – کوتاه قدی که جوی آب را قطع می‌کند – می‌نامند.
این اثر با شماره اموال ۴۰۰۰ در فهرست آثار ملی منقول ایران ثبت شده است.
