تحلیل یک کارشناس: غنی‌سازی ایران نه مشکل فنی است و نه تنها هدف آمریکاست
به گزارش وفاق ملی، ـ میرقاسم مؤمنی کارشناس مسائل بین‌الملل ـ با تأکید بر ابعاد واقعی موضوع هسته‌ای ایران، می‌گوید: «مسئله اصلی برای آمریکایی‌ها تنها غنی‌سازی صفر نیست؛ هدف آن‌ها جلوگیری از هرگونه پیشرفت ایران در حوزه‌های علمی، فناوری و توسعه ملی است».
به گفته مؤمنی، برداشت‌ها از برنامه هسته‌ای ایران اساساً متفاوت است. جمهوری اسلامی ایران، فعالیت‌های غنی‌سازی را «علمی و توسعه‌محور» می‌بیند؛ فعالیت‌هایی که در راستای پیشرفت کشور در زمینه‌هایی چون هوافضا، ماهواره، تحقیقات دانشگاهی و علوم پایه انجام می‌شوند. این نگاه، برخلاف تحلیل طرف آمریکایی است که همواره برنامه هسته‌ای ایران را با نگرش امنیتی و نظامی بررسی کرده و در پی محدودسازی آن است.
وی این تضاد نگاه را مشابه سیاست‌های دوگانه آمریکا در زمینه حقوق بشر می‌داند: «همان‌طور که حقوق بشر به ابزاری برای فشار و دخالت در کشورهای مستقل تبدیل شد، اکنون مسئله هسته‌ای نیز دستاویزی برای اعمال تحریم‌ها و محدودیت‌ها علیه ایران شده است». مؤمنی با اشاره به سابقه همکاری‌های علمی در زمینه انرژی هسته‌ای تصریح کرد که راکتور تحقیقاتی دانشگاه تهران را خود آمریکایی‌ها برای اهداف کاملاً علمی و دانشگاهی طراحی و احداث کرده‌اند، اما امروز همان دستاوردها بهانه‌ای برای فشار سیاسی و اقتصادی شده‌اند.
این کارشناس بین‌المللی همچنین بر صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای ایران تأکید کرد و فتوای رهبر معظم انقلاب مبنی بر حرام بودن استفاده از سلاح هسته‌ای را سندی محکم بر این رویکرد دانست. او در عین حال سیاست‌های دوگانه آمریکا را زیر سوال برد و گفت: «آن‌ها پیش‌تر از مسئله حقوق بشر به عنوان ابزار فشار استفاده می‌کردند و اکنون نیز همین رویکرد را در موضوع هسته‌ای ادامه می‌دهند، در حالی که خود طی سال‌های گذشته اقدامات خرابکارانه و تروریستی علیه ایران انجام داده‌اند».
مؤمنی در جمع‌بندی نکات خود خاطرنشان کرد که سیاست آمریکایی‌ها نه توقف غنی‌سازی صرف، بلکه ممانعت از پیشرفت علمی و فناوری ایران است: «رویکرد آن‌ها همان ضرب‌المثل «به مرگ بگیر تا به تب راضی شوی» است. اما همان‌طور که امام خمینی (ره) فرمودند، اگر یک قدم عقب‌نشینی کنیم، آن‌ها ده قدم جلو خواهند آمد».
این تحلیل نشان می‌دهد که موضوع هسته‌ای ایران فراتر از یک مناقشه فنی و حقوقی است و اساساً به نبردی میان دیدگاه‌های توسعه‌محور و امنیت‌محور تبدیل شده است. ایران، با تأکید بر صلح‌آمیز بودن برنامه‌های هسته‌ای و تکیه بر ظرفیت‌های علمی و دانشگاهی، تلاش دارد مسیر توسعه خود را حفظ کند، در حالی که فشارهای بین‌المللی، راهبردی برای محدودسازی این پیشرفت محسوب می‌شوند.
