به گزارش وفاق ملی، در بحبوحه تنش‌های تازه بر سر فلسطین، مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه‌ای در حمایت از راهکار موسوم به «دو دولتی» و مرزهای ۱۹۶۷ تصویب کرد. ایران اما برخلاف برخی دولت‌های عربی و غربی، از شرکت در رأی‌گیری خودداری کرد و در بیانیه‌ای رسمی، مواضع اصولی خود را تشریح نمود.
ابراهیم ولی‌پور، رئیس اداره اول غرب آسیا و شمال آفریقا وزارت خارجه، تأکید کرد که محتوای این قطعنامه با اصول جمهوری اسلامی ایران در تضاد است؛ زیرا بر خلع سلاح مقاومت، حذف گروه‌های مبارز فلسطینی همچون حماس، و تشکیل دولتی وابسته و خلع سلاح‌شده تأکید دارد؛ در حالی که امنیت رژیم صهیونیستی تضمین می‌شود.
ولی‌پور یادآور شد که این قطعنامه ادامه همان «اشتباه تاریخی ۱۹۴۸» است؛ هنگامی که مجمع عمومی سازمان ملل با نادیده گرفتن حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین و اعطای سرزمین یک ملت به مهاجران صهیونیست، زمینه‌ساز بحران ۸۰ ساله در غرب آسیا شد. او افزود: «هیأت نمایندگی ایران در همان سال نیز با طرح تقسیم مخالفت کرد؛ زیرا چنین اقدامی خلاف حقوق بین‌الملل و منشور سازمان ملل بود. امروز نیز موضع ما بر همان اصول تاریخی استوار است.»
ایران پس از رأی‌گیری، بیانیه‌ای تفصیلی به ریاست مجمع ارائه داد و در آن اعلام کرد که راهکار دو دولتی شکست خورده و تنها مسیر واقعی، برگزاری رفراندوم با مشارکت کامل فلسطینیان است. به گفته ولی‌پور، تجربه تاریخی آفریقای جنوبی نشان داد که استعمار، اشغال و آپارتاید—even اگر طولانی باشند—سرانجامی جز فروپاشی ندارند.
جمهوری اسلامی تأکید دارد که راه‌حل دموکراتیک و کم‌هزینه در مسئله فلسطین، مراجعه به آرای عمومی و تشکیل دولتی فراگیر بر اساس اصل «هر فرد، یک رأی» است؛ همان‌گونه که در پایان آپارتاید آفریقای جنوبی تحقق یافت.
در مقابل، رژیم صهیونیستی و متحدانش با اصل تشکیل دولت فلسطینی مخالف هستند. بنیامین نتانیاهو حتی صراحتاً اعلام کرده که «یکی از افتخاراتش جلوگیری از تشکیل کشور فلسطین بوده است». اقدامات این رژیم از توسعه شهرک‌سازی گرفته تا کشتار و ترور مخالفان، همگی در همین راستا تفسیر می‌شود.
ایران در این چارچوب تأکید دارد که تنها راه‌حل پایدار، برگزاری رفراندوم فراگیر با حضور همه فلسطینیان است؛ راهی که مشروعیت بین‌المللی و تجربه تاریخی آن را اثبات کرده است.
