به گزارش سرویس ترجمه وفاق ملی، پنج مراسم تشییع جنازه که در حاشیه دیدار ترامپ با نتانیاهو در واشنگتن برگزار شد، بار دیگر روشن کرد این جنگ باید پایان یابد. حماس، هرچند که آسیب دیده باشد، به دلیل فشار نظامی بیشتر، خواسته‌های خود را اساساً تغییر نخواهد داد، مگر اینکه شامل اشغال غزه شود. و اشغال کامل، خسارات غیرقابل اغماض و همچنین به خطر انداختن جان ۲۰ گروگانی که هنوز زنده هستند و در حال حاضر در مناطقی نگهداری می‌شوند که ارتش اسرائیل از عملیات در آنها خودداری می‌کند، را به همراه خواهد داشت.
یک توافق جزئی
آنچه بین ترامپ و نتانیاهو در جریان است هنوز مشخص نیست. صبح چهارشنبه، این دو برای دومین بار در یک روز و با اطلاع کوتاه ملاقات کردند. یک مقام سیاسی ارشد که روز سه‌شنبه به خبرنگاران اسرائیلی گزارش داد، گفت که هیچ تفاوتی در دیدگاه‌های ایالات متحده و اسرائیل در مورد مذاکرات آتش‌بس غزه وجود ندارد. آنچه برای هر طرف مهم است نیز از گفتگوی کوتاه ضبط شده توسط دوربین‌ها مشخص بود.
بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، در جلسه‌ای در اتاق آبی کاخ سفید، روز دوشنبه، پوشه‌ای را به دونالد ترامپ، رئیس جمهور، می‌دهد.
ترامپ، که ذره‌ای از هیچ گونه چاپلوسی خجالت نمی‌کشد، از اعلام نتانیاهو مبنی بر پیشنهاد رئیس جمهور به عنوان نامزد جایزه صلح نوبل خوشحال شد. (ترامپ شاید باید از خود بپرسد که آیا نامزدی نتانیاهو به شانس او کمک می‌کند یا به آن آسیب می‌رساند.) نتانیاهو صحبت در مورد «مهاجرت داوطلبانه» مردم غزه را از سر گرفت – حسن تعبیری برای اخراج خشونت‌آمیز و اجباری برنامه‌ریزی‌شده جمعیت فلسطینی نوار غزه.
این طرح تقریباً هر دو ماه یک بار، عمدتاً در طول سفرهای نتانیاهو به واشنگتن، چهره زشت خود را نشان می‌دهد. ترامپ که از این ایده حمایت کرد. این طرح تقریباً هر دو ماه یک بار، عمدتاً در طول سفرهای نتانیاهو به واشنگتن، چهره زشت خود را نشان می‌دهد. ترامپ که در ماه فوریه از این ایده حمایت کرده بود، به نظر می‌رسد از آن زمان علاقه خود را از دست داده است. دغدغه گسترده نخست وزیر و اطرافیانش با آن ممکن است هیچ ارتباطی با ملاحظات استراتژیک یا حتی ائتلاف (تلاش برای حفظ جناح‌های راست افراطی در دولت) نداشته باشد. شاید قرار باشد این طرح یک عامل مخرب توافق باشد که اگر حماس در مذاکرات آتش‌بس انعطاف‌پذیر باشد، می‌تواند از کلاه خود بیرون بیاید.
در همین حال، استیو ویتکاف، فرستاده ویژه ترامپ، پیش از سفر خود به قطر گفت که در حل سه مورد از چهار مورد اختلاف بین اسرائیل و حماس موفق شده است و امیدوار است که تا آخر هفته فرصتی برای دستیابی به توافق وجود داشته باشد.
فراتر از اختلافات، نتانیاهو فقط به دنبال یک توافق جزئی است. مسئله فقط این نیست که او به دنبال راه‌هایی برای از سرگیری جنگ پس از آتش‌بس ۶۰ روزه و بازگشت نیمی از گروگان‌های زنده است، بلکه نخست‌وزیر همچنان به دنبال طرحی است که شامل اخراج ساکنان غزه و راندن اکثر آنها به منطقه رفح، شهری که توسط ارتش اسرائیل کاملاً ویران شده است، می‌شود.
بزلئل اسموتریچ، وزیر دارایی و ایتامار بن گویر، وزیر امنیت ملی، این درخواست را دارند و نتانیاهو و اسرائیل کاتز، وزیر دفاع، با آن همراهی می‌کنند. ادعای ساخت یک “شهر بشردوستانه” در رفح، مضحک‌تر از تلاش برای تعریف این طرح به عنوان تشویق مهاجرت داوطلبانه نیست. در واقع، اسرائیل به دنبال جایگزینی شرایط دشوار ساکنان غزه است که در منطقه مواصی در نزدیکی ساحل جمع شده‌اند و شرایط دشوارتری را در رفح ایجاد می‌کنند.
منطق این، طبق معمول، این است که پیروزی در نزدیکی است. نتانیاهو فقط به چند ماه دیگر نیاز دارد تا حماس را از بین ببرد. بیش از یک سال پیش، او همین ادعا را برای توجیه حمله به رفح به مردم فروخت. دو ماه پیش، راه حل جادویی دیگری وجود داشت، یعنی به دست گرفتن کنترل توزیع کمک‌های بشردوستانه، که امروزه همچنان با مشکلات شدیدی روبرو است (و جان صدها غیرنظامی فلسطینی را گرفته است که بیشتر آنها در جستجوی غذا آمده بودند).
اکنون، در مذاکرات، اسرائیل بر سر آینده صندوق کمک‌های بشردوستانه در کشمکش است، که سوالات زیادی در مورد روابط آن با بازرگانان و احتمالاً سیاستمداران وجود دارد. در همین حال، کسی که مورد انتقاد قرار می‌گیرد، ایال زمیر، رئیس ستاد ارتش اسرائیل است. او به دلیل ملاحظاتش در مورد تمرکز ساکنان غزه در رفح، به منبع نگرانی نتانیاهو، کاتز و دیگران تبدیل شده است. افشاگری‌ها علیه او بخشی از یک تلاش عمدی برای ارعاب اوست، با هدف مهار کردن او و وادار کردنش به اطاعت از خط قرمزها.
