به گزارش وفاق ملی، در نخستین روز پزشک پس از آغاز به کار دولت جدید، مسعود پزشکیان، رئیسجمهور و چهرهای شناختهشده در حوزه پزشکی و سلامت، در پیامی در شبکه اجتماعی «ایکس» (توئیتر سابق) روز پزشک را گرامی داشت. او این روز را به همکاران پیشین خود در جامعه پزشکی تبریک گفت و بار دیگر بر ارزشهای بنیادین این حرفه، یعنی تخصص، دانایی، تعهد و انساندوستی تأکید کرد.
ریشه در سنت و دانش ایرانی
پزشکیان با اشاره به زادروز شیخالرئیس ابوعلی سینا، پزشک و فیلسوف بزرگ ایرانی، این مناسبت را نه صرفاً یک تقویمی نمادین، بلکه یادآور پیوند عمیق دانش پزشکی با فرهنگ و تاریخ ایران دانست. ابنسینا نماد ترکیب علم و اخلاق است؛ الگویی که رئیسجمهور نیز در پیام خود با تأکید بر «تعهد و انساندوستی» به آن ارج مینهد.
از جایگاه دانشگاهی تا مسئولیت ملی
جایگاه پزشکیان بهعنوان استاد دانشگاه و متخصص قلب، رنگ و اعتبار ویژهای به پیام او داده است. او برخلاف بسیاری از سیاستمداران، از درون بدنه نظام سلامت برخاسته و دغدغههای این حوزه را نهفقط از منظر سیاست، بلکه با درک عمیق میدانی تجربه کرده است. از همین رو، ادبیات او در این پیام، بیشتر از یک موضع رسمی سیاسی، صدای همدلی با جامعه پزشکی دارد.
چالشهای امروز، چشمانداز فردا
این پیام در شرایطی منتشر شد که جامعه پزشکی کشور با مشکلاتی جدی دستوپنجه نرم میکند: مهاجرت نیروهای متخصص، کمبود تجهیزات، فشار کاری و فرسودگی شغلی، و همچنین بحران اعتماد میان مردم و برخی نهادهای درمانی. در چنین فضایی، تأکید رئیسجمهور بر امیدواری به “بلندآوازه نگاه داشتن نام ایران” از طریق تخصص و تعهد، نوعی فراخوان به انسجام و بازیابی هویت ملی در حوزه سلامت است.
ورود تدریجی گفتمان اخلاقپزشکی به سیاست رسمی
نکته درخورتوجه دیگر در این پیام، اشاره پررنگ به ابعاد اخلاقی و انسانی حرفه پزشکی است. واژگانی چون “دانایی” و “انساندوستی”، برخلاف زبان خشک بروکراتیک، حامل بار معنایی غنی از فلسفه پزشکی و اخلاق حرفهای هستند. این انتخاب واژگان نشان میدهد که رئیسجمهور احتمالاً در پی ترویج نوعی گفتمان متعالیتر درباره سلامت در سطح سیاستگذاری کلان است؛ گفتمانی که از عدد و آمار عبور کرده و به انسان بهعنوان محور سلامت نگاه میکند.
روز پزشک؛ فرصتی برای بازاندیشی
روز پزشک در تقویم ملی، هرچند یک روز نمادین است، اما میتواند بهانهای باشد برای بازنگری در نظام سلامت. پیام پزشکیان اگرچه کوتاه بود، اما حامل مفاهیمی است که میتواند به گفتوگوهای تازهای در میان مسئولان، پزشکان و مردم دامن بزند. آیا میتوان به بازسازی رابطه پزشک و بیمار، و بازتعریف سیاستهای سلامت در سایه اخلاق و علم امیدوار بود؟ پاسخ به این پرسشها، شاید در ماهها و سالهای آینده و در عملکرد دولت نوپا روشن شود.