به گزارش وفاق ملی، طرح «پست عشایری» با هدف اختصاص کد پستی به سکونتگاه‌های عشایر در مازندران آغاز شد. این اقدام، گامی مهم برای حل مشکلات دیرینه جامعه عشایری استان به شمار می‌رود.
جامعه عشایری مازندران و چالش‌های هویتی
جامعه عشایری مازندران به دلیل تفاوت در نوع سکونت و شیوه کوچ، سال‌ها از سوی مرکز آمار به‌عنوان عشایر رسمی شناخته نمی‌شدند. همین موضوع باعث محرومیت آن‌ها از خدمات دولتی و اجتماعی بود.
سهم عشایر مازندران در تولیدات استان
طبق آمار رسمی، حدود ۷۰ درصد دام سبک و ۶۰ درصد دام سنگین مازندران در اختیار عشایر است. آن‌ها همچنین ۳۵ درصد صنایع‌دستی و ۲۵ درصد گوشت قرمز استان را تولید می‌کنند و نقش مهمی در امنیت غذایی و فرهنگ تولید دارند.
سکونتگاه‌های متفاوت عشایری
شرایط آب‌وهوایی مازندران موجب شده است عشایر این استان به‌جای چادر، از سکونتگاه‌های بومی مانند «کلین‌گاه»، «چینه» و «لاردو» استفاده کنند. این سبک زندگی باعث شد اطلاعات آن‌ها در سامانه ملی عشایر ثبت نشود.
کوچ‌های درون‌استانی
برخلاف سایر عشایر کشور، عشایر مازندران مجبور به کوچ برون‌استانی نیستند. مسیر کوچ آن‌ها در محدوده شهرستان‌های استان انجام می‌شود و همین ویژگی مانع از شناسایی رسمی آن‌ها شده بود.
آغاز اجرای پست عشایری
مدیر امور عشایر مازندران در آیین افتتاح پست عشایری اعلام کرد که این استان به‌عنوان یکی از هفت استان پایلوت انتخاب شده است. با اجرای این طرح، عشایر دارای کد پستی می‌شوند و دسترسی آن‌ها به خدمات بانکی، اجتماعی و دولتی آسان‌تر خواهد شد.
تأثیرات اقتصادی و اجتماعی طرح
راه‌اندازی پست عشایری فرصت مهمی برای بازاررسانی محصولات عشایر به شمار می‌رود. همچنین بستری مناسب برای ارسال نهاده‌های دامی، اقلام ضروری و معرفی صنایع دستی و گیاهان دارویی به بازارهای بزرگ‌تر فراهم می‌کند.
گامی برای رفع محرومیت عشایر
تخصیص کد پستی به سکونتگاه‌های عشایری اقدامی کلیدی برای کاهش مشکلات تاریخی این جامعه است. این طرح می‌تواند عشایر را به ادامه زندگی در مناطق ییلاقی و قشلاقی همچون گذشته تشویق کند.
