به گزارش وفاق ملی، شالبافان با اشاره به تجربههای تلخ گذشته، بهویژه در دوران همهگیری کرونا و فجایع طبیعی، تأکید کرد:
«گروههای خدمترسان بهطور مکرر با آسیبهای روحی و روانی روبهرو میشوند؛ از فرسودگی شغلی گرفته تا اختلالات اضطرابی و افسردگی. این فشارهای پنهان اگر رها شوند، میتوانند به فروپاشی روحی و حتی ترک خدمت این نیروهای حیاتی منجر شوند.»
او ادامه داد: «باید کادر درمان و سایر گروههای امدادی به این باور برسند که کمک گرفتن یک نیاز است، نه ضعف. آنها هم انساناند؛ انسانهایی که باید برای ادامه خدمت، ابتدا از سلامت روان خود مطمئن باشند.»
وزارت بهداشت وارد عمل شد
به گفته شالبافان، وزارت بهداشت با درس گرفتن از بحرانهای گذشته، از همان روزهای آغازین بحرانهای جدید، مراقبتهای روانی ویژهای را برای کادر درمان تدارک دیده است. اقدامات این وزارتخانه شامل:
بررسیهای میدانی و غربالگری سلامت روان
حضور فعال روانشناسان در بیمارستانها و پایگاههای امداد
اجرای مداخلات روانی فوری برای نیروهای آسیبدیده
همکاری نزدیک با معاونت درمان و دانشگاههای علوم پزشکی برای حمایت مستمر
شالبافان تأکید کرد: «برنامهریزیها بهگونهای است که نهتنها در روزهای بحرانی، بلکه در دوران پس از بحران که اغلب اختلالات روانی اوج میگیرند، این حمایتها ادامه یابد.»
اوجگیری بحران روانی پس از بحرانهای طبیعی و انسانی
بررسیهای وزارت بهداشت نشان میدهد که پس از هر بحران، اختلالات روانی مانند اضطراب، افسردگی و حتی PTSD در میان گروههای پرخطر بهویژه کادر درمان، روندی افزایشی دارد. شالبافان گفت:
«اگر امروز برای سلامت روان این نیروها کاری نکنیم، فردا با موجی از فرسودگی، ترک خدمت و حتی آسیبهای شدیدتر مواجه خواهیم شد که جبران آن بسیار دشوار است.»
همکاری ملی؛ ضرورتی برای حمایت از همه نیروهای خدمترسان
نکته مهم دیگری که شالبافان بر آن تأکید داشت، لزوم گسترش این حمایتها به فراتر از زیرمجموعه وزارت بهداشت بود. او گفت:
«تمام گروهها و مجموعههای درمانی کشور زیرمجموعه وزارت بهداشت نیستند. برای همین، مشاورههای تخصصی و پروتکلهای استاندارد روانشناسی را به سایر نهادها ارائه دادهایم. اما این کافی نیست؛ باید جلسات بینبخشی بیشتری برگزار شود تا هماهنگی ملی برای غربالگری و حمایت روانی از همه نیروهای امدادی و درمانی شکل بگیرد.»
چرا حمایت از سلامت روان قهرمانان حیاتی است؟
حمایت از سلامت روان کادر درمان و نیروهای امدادی، فقط کمک به آنها نیست؛ بلکه سرمایهگذاری روی تابآوری نظام سلامت کشور است. این نیروها ستونهای نجات جامعه در بحرانها هستند و حفظ توان روحی و جسمی آنها، به معنای حفظ جان هزاران انسان دیگر خواهد بود.