خروج آمریکا از یونسکو برای سومین بار در تاریخ، نه یک تصمیم مقطعی، بلکه حلقه‌ای از زنجیره سیاست‌های واشنگتن برای بی‌اثر کردن نهادهای بین‌المللی است که جرئت مخالفت با رژیم صهیونیستی را داشته‌اند. این سازمان که روزی با حمایت آمریکا تأسیس شد، امروز به جرم دفاع از حقوق فرهنگی فلسطینیان و ثبت جنایات تل‌آویو، طرد می‌شود.
۲. توجیه‌های واشنگتن در برابر واقعیت‌ها
ادعای آمریکا درباره «تعصب ضداسرائیلی» یونسکو، در حالی مطرح می‌شود که این سازمان تنها به وظیفه خود در مستندسازی تخریب مدارس، دانشگاه‌ها و میراث تاریخی فلسطین عمل کرده است. سؤال اینجاست: آیا دفاع از حقوق یک ملت تحت اشغال، «تعصب» است یا افشای جنایت؟
۳. هزینه‌های خروج: از انزوای اخلاقی تا شکست دیپلماسی نرم
- اقتصادی: قطع کمک‌های مالی آمریکا (۲۲٪ بودجه یونسکو) خلأیی ایجاد کرده که چین و روسیه سریعاً پر کرده‌اند.
- سیاسی: اتحاد اروپا این تصمیم را «تضعیف نظم چندجانبه» خوانده است.
- فرهنگی: محرومیت دانشگاه‌های آمریکا از پروژه‌های جهانی یونسکو در حوزه هوش مصنوعی و میراث فرهنگی.
۴. غزه؛ آزمایشگاه بی‌تفاوتی جهانی
همزمان با این خروج، فاجعه انسانی در غزه به اوج رسیده است:
- مرگ ۲۱ کودک بر اثر گرسنگی در ۲۰۲۵.
- ۹۰ هزار زن و کودک دچار سوءتغذیه حاد.
- تخریب ۲۴۰ مدرسه و ۵ کتابخانه تاریخی توسط رژیم صهیونیستی.
۵. پیام پنهان واشنگتن: «هیچ نهادی نباید روایتگر جنایات ما باشد!»
از شورای حقوق بشر تا یونسکو، الگوی آمریکا روشن است:
- ۲۰۱۸: خروج از شورای حقوق بشر به دلیل «جانبداری علیه اسرائیل».
- ۲۰۲۰: ترک WHO در بحران کرونا.
- ۲۰۲۵: فرار از یونسکو همزمان با قحطی غزه
۶. آینده تاریک نظم بین‌الملل
این خروج یک هشدار است: اگر جامعه جهانی در برابر محو سیستماتیک فلسطینیان سکوت کند، دیگر هیچ نهادی قادر به دفاع از حقوق بشرنخواهد بود. امروز قربانی، کودک غزه است و فردا می‌تواند هر ملت مظلومی باشد
نتیجه‌گیری:
خروج آمریکا از یونسکو، اعترافی آشکار به شکست پروژه «حقوق بشر آمریکایی» است. این اقدام ثابت کرد که واشنگتن تنها زمانی از نهادهای بین‌المللی حمایت می‌کند که ابزاری برای تحقق منافع خود و متحدانش باشند. سکوت جهان در برابر این رفتار، تایید ضمنی نظمی است که در آن، قدرت بر عدالت اولویت دارد.
