به گزارش وفاق ملی، در شرایطی که خاورمیانه در آستانه تحولات ژرف امنیتی و سیاسی قرار دارد، مصر با اتخاذ موضعی غیرمنتظره و تا حدی بی‌سابقه، بر اهمیت حفظ اقتدار و انسجام ایران تأکید کرده است. این رویکرد، که به‌ویژه در فضای پرتنش کنونی میان تهران و تل‌آویو معنا می‌یابد، نشانگر تغییر جدی در برداشت‌های امنیتی قاهره و عبور از چارچوب‌های سنتی سیاست خارجی این کشور است.
برای دهه‌ها، مصر در معادلات منطقه‌ای، به‌ویژه پس از امضای پیمان صلح کمپ‌دیوید در سال ۱۹۷۹، متحد راهبردی ایالات متحده و شریک امنیتی اسرائیل محسوب می‌شد. روابط با تهران همواره با بی‌اعتمادی همراه بود؛ از نگرانی درباره نقش ایران در لبنان و سوریه تا مخالفت با نفوذ آن در یمن و عراق. اما اکنون، شواهد نشان می‌دهد که ملاحظات جدید امنیتی و تهدیدات مشترک، در حال بازتعریف جایگاه ایران در نگاه تصمیم‌گیران مصری است.
روزنامه «نشنال» در گزارشی که بازتاب گسترده‌ای یافته، تأکید می‌کند که قاهره به این نتیجه رسیده است: ایران، با توان موشکی و نفوذ منطقه‌ای، یکی از معدود بازیگرانی است که می‌تواند به شکل عملی در برابر طرح‌های توسعه‌طلبانه اسرائیل سد ایجاد کند. مقامات مصری بر این باورند که هرگونه فروپاشی ایران یا تضعیف شدید ساختار امنیتی آن، خلأ قدرت خطرناکی در منطقه ایجاد خواهد کرد که اسرائیل و حتی برخی بازیگران فرامنطقه‌ای از آن برای گسترش نفوذ خود بهره خواهند برد.
این تغییر موضع، تنها جنبه نظامی ندارد؛ بلکه مصر به‌خوبی آگاه است که حفظ ایران قدرتمند، می‌تواند ابزار چانه‌زنی موثری در برابر فشارهای اقتصادی و سیاسی غرب باشد. از این منظر، همگرایی با تهران نه صرفاً اقدامی تاکتیکی، بلکه بخشی از استراتژی چندلایه قاهره برای ایجاد موازنه در برابر محورهای فشار خارجی محسوب می‌شود.
به موازات این چرخش سیاسی، کانال‌های گفت‌وگوی امنیتی و دیپلماتیک بین دو کشور فعال‌تر شده‌اند. از دیدگاه تحلیلگران، این روند می‌تواند زمینه را برای شکل‌گیری «محور بازدارندگی جدید» فراهم کند؛ محوری که نه بر اساس ایدئولوژی مشترک، بلکه بر مبنای منافع امنیتی و راهبردی متقابل شکل گرفته است.
با این حال، نباید از محدودیت‌ها و چالش‌های پیش روی این نزدیکی غافل شد. اختلافات قدیمی، فشارهای آمریکا، و حساسیت متحدان عرب مصر همچنان وجود دارد. اما قاهره به‌وضوح نشان داده که آماده است حتی در میانه این فشارها، به سمت سیاست خارجی چندقطبی حرکت کند و نقش فعال‌تری در مدیریت بحران‌های منطقه‌ای بر عهده بگیرد.
به‌نظر می‌رسد پیام اصلی این تغییر، خطاب به اسرائیل و غرب است: «مصر دیگر حاضر نیست در برابر تغییر موازنه قدرت در خاورمیانه، تنها تماشاگر باشد.» و همین نکته، می‌تواند خاورمیانه را وارد مرحله‌ای تازه از رقابت‌های ژئوپلیتیک کند که ایران، مصر و حتی دیگر بازیگران عربی، در کنار هم و نه در مقابل هم، نقش‌آفرینی خواهند کرد.
