واکسن آنفلوانزا یک میلیون تومانی؛ ضرورت سلامت در مسیر لاکچری شدن
با نزدیک شدن به فصل پاییز، ویروس آنفلوانزا دوباره در کانون توجه قرار گرفته است؛ ویروسی که هر سال جان هزاران نفر را به ویژه در میان سالمندان، کودکان، زنان باردار و بیماران با بیماری‌های زمینه‌ای تهدید می‌کند. تزریق واکسن آنفلوانزا، که به عنوان اصلی‌ترین ابزار پیشگیری و تضعیف قدرت این ویروس شناخته می‌شود، امسال اما با یک چالش جدی روبه‌رو شده است: قیمت یک میلیون تومانی.
به گفته ـ هادی احمدی عضو هیئت مدیره انجمن داروسازان ایران ـ واکسن‌های وارداتی امسال با ارز آزاد تأمین شده‌اند و همین عامل سبب افزایش ۲.۵ تا ۳ برابری قیمت نسبت به سال گذشته شده است. بر اساس اعلام رسمی انجمن داروسازان، قیمت هر دوز واکسن در سال ۱۴۰۴ به ۹۱۷ هزار تومان رسیده است؛ رقمی که عملاً بسیاری از خانواده‌ها، به ویژه اقشار کم‌درآمد، را از خرید آن باز می‌دارد.
وزارت بهداشت، همانند سال‌های گذشته، تزریق واکسن را به گروه‌های پرخطر به صورت رایگان ارائه می‌دهد. این گروه‌ها شامل کادر بهداشت و درمان، سالمندان بالای ۶۵ سال، کودکان ۶ ماه تا پنج سال، زنان باردار و بیماران مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای همچون دیابت، بیماری‌های قلبی و عروقی، ریوی و کلیوی و همچنین افراد دارای نقص سیستم ایمنی و بیماران مبتلا به سرطان هستند. با این حال، محدودیت منابع و تعداد واکسن‌های رایگان (حدود یک میلیون دوز) باعث شده است که بسیاری از افراد واجد شرایط، دسترسی کافی به این واکسن نداشته باشند.
افزایش قیمت واکسن، علاوه بر فشار اقتصادی بر خانواده‌ها، پیامدهای بهداشتی مهمی نیز به دنبال دارد. وقتی دسترسی به واکسن برای گروه‌های پرخطر دشوار شود، احتمال شیوع گسترده ویروس و بروز بیماری‌های شدید افزایش می‌یابد؛ شرایطی که می‌تواند بار مضاعفی بر نظام درمانی کشور وارد کند. کارشناسان بهداشتی هشدار می‌دهند که گران شدن واکسن نه تنها سلامت عمومی را تهدید می‌کند، بلکه تعادل اقتصادی خانواده‌ها و برنامه‌های پیشگیری وزارت بهداشت را نیز به خطر می‌اندازد.
این وضعیت، نمایانگر چالشی بزرگ در سیاست‌های واردات و قیمت‌گذاری دارو است؛ جایی که یک داروی تقریباً ضروری به کالایی لوکس تبدیل شده است. در حالی که واکسن آنفلوانزا هر ساله به عنوان ابزار اصلی پیشگیری از بیماری‌های فصلی توصیه می‌شود، افزایش قیمت آن می‌تواند به نارضایتی عمومی و کاهش پوشش ایمنی میان گروه‌های آسیب‌پذیر منجر شود.
در نهایت، وضعیت کنونی واکسن آنفلوانزا یادآور ضرورت اتخاذ سیاست‌های حمایتی و هدفمند برای تضمین دسترسی همگانی به داروهای حیاتی است. وزارت بهداشت و نهادهای ذیربط با تمرکز بر برنامه‌ریزی دقیق، تأمین کافی واکسن و کاهش موانع اقتصادی، می‌توانند از تبدیل یک داروی ضروری به کالایی لاکچری جلوگیری کنند و سلامت عمومی را در پاییز و زمستان سال ۱۴۰۴ تضمین نمایند.
