به گزارش وفاق ملی، وفاق ملی و انسجام اجتماعی، سرمایه‌ای است که در سخت‌ترین روزها، به‌ویژه در جنگ اخیر ۱۲ روزه با رژیم صهیونیستی و آمریکا، نقش حیاتی خود را نشان داد. اما این روزها به جای تلاش برای حفظ این سرمایه، بخشی از جریان‌های سیاسی کشور با دشنه نقدهای مخرب، رئیس‌جمهور را هدف قرار داده و حتی پای مقایسه با بنی‌صدر و طرح عدم کفایت سیاسی را به میان کشیده‌اند.
این حملات در شرایطی صورت می‌گیرد که دشمنان همچنان ایران را تهدید می‌کنند و کشور درگیر پیامدهای جنگ و فشارهای اقتصادی است. مخالفان، اظهارنظرهای مسعود پزشکیان درباره بحران آب یا ضرورت گفت‌وگوهای پس از جنگ را «ارسال پیام ضعف به دشمن» تعبیر کرده‌اند؛ برداشتی که بیشتر رنگ و بوی سیاسی دارد تا دغدغه‌ای واقعی برای منافع ملی.
پزشکیان؛ سیاستمداری با سابقه علمی و اجرایی
نگاهی به کارنامه پزشکیان نشان می‌دهد او پیش از ورود به ریاست‌جمهوری، نه تنها چهره‌ای دانشگاهی و علمی بلکه مدیری مجرب در حوزه سلامت و قانونگذاری بوده است. از فوق‌تخصص جراحی قلب تا وزارت بهداشت و تأسیس بیش از ۵۰۰ خانه بهداشت و طرح پزشک خانواده، همگی بیانگر آن است که او با مفهوم «برنامه‌ریزی علمی» بیگانه نیست. چنین سابقه‌ای موجب شده پزشکیان بارها تأکید کند که در همه زمینه‌ها متخصص نیست و باید به نظر کارشناسان تکیه کرد.
پذیرش مشکل، نه پنهان‌کاری
یکی از وجوه متمایز رئیس‌جمهور چهاردهم، صداقت در بیان مشکلات است. او بحران آب در پایتخت را بدون پرده‌پوشی «نگران‌کننده» خواند و مسئولیت وضعیت کنونی را به تصمیمات اشتباه گذشته نسبت داد. پزشکیان معتقد است راه‌حل، پذیرش و سپس اصلاح است، نه کتمان و فرافکنی. او صریح گفته است: «بیان مشکلات احترام به شعور مردم است؛ حل مشکل با پذیرش آغاز می‌شود، نه با پنهان‌کاری.» همین رویکرد اما به مذاق جریان‌هایی که سال‌ها با نمایش و تظاهر سیاست‌ورزی کرده‌اند، خوش نمی‌آید.
رئیس‌جمهورِ وفاق ملی
پزشکیان برخلاف برخی سنت‌های سیاسی، کابینه‌ای فراجناحی تشکیل داد و تقریباً به همه جریان‌ها برای همکاری میدان داد. او در ماه‌های نخست دولت میزبان احزاب مختلف بود و حتی به رقیب انتخاباتی خود پیشنهاد استانداری داد. او بر این باور است که «انتخابات تمام شده و اکنون زمان همدلی و تلاش برای کشور است.» این نگاه، در تضاد با رفتار مخالفانی است که هنوز در فضای رقابت انتخاباتی باقی مانده‌اند.
عدالت و مردمداری در عمل
از مشارکت در ساخت مدرسه در سفرهای استانی گرفته تا دیدار با خانواده‌های محروم در سیستان و بلوچستان، نشان می‌دهد پزشکیان عدالت‌خواهی را صرفاً در سخن محدود نکرده است. او منتقد تبعیض جنسیتی، قومی و مذهبی است و تلاش دارد نگاه تازه‌ای به فرصت‌دهی در سطوح مدیریتی ایجاد کند.
مخالفانی که «پذیرش واقعیت» را نمی‌پسندند
با وجود این رویکردها، برخی مخالفان تا آنجا پیش رفته‌اند که با ادبیاتی تند و گاه توهین‌آمیز رئیس‌جمهور را هدف قرار می‌دهند؛ از طرح عدم کفایت سیاسی گرفته تا مقایسه با بنی‌صدر. حتی پیشنهاد ترور رئیس‌جمهور از سوی یک عضو شورا نشان داد که این تخریب‌ها از سطح نقد گذشته و به مرز خطرناک تهدید امنیتی رسیده است.
یک گناه نابخشودنی: صداقت با مردم
واقعیت این است که پزشکیان هنوز نتوانسته همه مشکلات انباشته کشور را حل کند، اما تفاوت او با بسیاری از پیشینیان در این است که مشکل را می‌بیند و کتمان نمی‌کند. برای بخشی از جریان‌های افراطی، همین صداقت بزرگ‌ترین گناه نابخشودنی است.
در نهایت، رئیس‌جمهور چهاردهم با وجود همه فشارها و حملات، همچنان بر مسیر وفاق ملی و گفت‌وگوی صادقانه با مردم پای می‌فشارد. در شرایطی که ایران نیازمند همبستگی درونی برای عبور از بحران‌هاست، رویکرد تخریبی مخالفان بیش از آنکه ضربه‌ای به شخص رئیس‌جمهور باشد، تهدیدی برای انسجام اجتماعی و آینده کشور است.
