به گزارش وفاق ملی، مجموعه فرهنگی هنری برج آزادی، به‌عنوان یکی از نمادهای هنری و موسیقایی پایتخت، وارد مرحله تازه‌ای از فعالیت‌های خود شده است. سیدمحسن حسینی، مدیر این مجموعه و خواننده شناخته‌شده؛ از تکمیل حدود ۸۰ درصد پروژه‌های صوتی و نوسازی‌های گسترده در سالن اصلی برج آزادی، خبر داد. او تأکید کرد: رویکرد مدیریتی در این مجموعه بر پایه حمایت از موسیقی فاخر است؛ چه موسیقی پاپ، چه موسیقی اصیل ایرانی یا تلفیقی.
به گفته حسینی، در ماه‌های اخیر بخش مهمی از تجهیزات صوتی برج آزادی بازآفرینی شده و امکاناتی مانند نورپردازی مدرن، سیستم‌های صوتی پیشرفته، مانیتورهای صدا و ساب‌ووفرها به مجموعه افزوده شده‌اند. همچنین تغییرات زیرساختی مانند تعویض موکت‌ها، فضایی استاندارد و حرفه‌ای برای برگزاری رویدادهای موسیقی فراهم کرده است.
هم موسیقی اصیل ایرانی و هم موسیقی پاپ
این مدیر فرهنگی تأکید می‌کند که برج آزادی قصد ندارد به اجرای صرفاً موسیقی سنتی یا اصیل محدود شود، بلکه تمرکز اصلی بر کیفیت آثار است. او معتقد است موسیقی فاخر می‌تواند در هر ژانری معنا پیدا کند، مشروط بر آنکه استانداردهای هنری و حرفه‌ای را رعایت کند. به گفته وی، نتیجه چنین نگاهی، ارتقای سطح کیفی برنامه‌ها و افزایش جذابیت برای مخاطبان متنوع خواهد بود.
حسینی در بخش دیگری از سخنان خود، به نقش موسیقی ایرانی در دنیای امروز پرداخت و بیان کرد: موسیقی سنتی به دلیل ساختار منسجم و غنی، همچنان ظرفیت بالایی برای خلق صداهای نو دارد. او استفاده آگاهانه از سازبندی‌های تازه، شیوه‌های نوین خوانندگی و تمرکز بر محوریت کلام را از مهم‌ترین راهکارها برای ارتباط بهتر موسیقی ایرانی با مخاطب امروزی دانست. به باور وی، پرهیز از پیچیدگی‌های بیش از اندازه در فرم و تحریر، و توجه به معنا و ریتم متنوع در طول قطعه، می‌تواند تجربه‌ای شنیداری متفاوت و جذاب را برای نسل امروز رقم بزند.
این خواننده که از نوجوانی آموزش آواز و ردیف را نزد استاد حمیدرضا نوربخش آغاز و کنسرت‌های متعددی را به‌عنوان خواننده برگزار کرده است، در ادامه افزود: هنرهای اصیل ایرانی مانند خوشنویسی و نگارگری توانسته‌اند در گذر زمان با حفظ هویت خود همچنان زنده و جذاب باقی بمانند. موسیقی ایرانی نیز با رویکردی نو و هوشمندانه قادر است فضای تازه‌ای برای مخاطبان امروزی خلق کند.
او در پایان خاطرنشان کرد: استفاده از تصنیف‌های با کیفیت، روایت‌محوری در قطعات و ایجاد تنوع ریتمی می‌تواند موسیقی ایرانی را بازتعریف کند.به گونه‌ای که ضمن وفاداری به ریشه‌ها، زمینه‌ساز اتفاقات نو و پویای هنری در آینده باشد.
